بررسی موارد معافیت متصدی حمل و نقل جاده ای کالا و شرایط استنادی کنوانسیون حمل و نقل بین المللی

چکیده    کنوانسیون قرارداد حمل‌ونقل بین‏المللی کالا از طریق جاده که در سال 1956 تدوین گردیده و مورد الحاق کشورهای بسیاری، از جمله ایران قرار گرفته، سبب یکسان شدن مقررات، در این عرصه گردیده است. مطابق این کنوانسیون، متصدی حمل‌ونقل زمینی برای خسارات وارده به فرستنده و گیرنده کالا مسئول می‌باشد.   به‏هنگام بروز خسارت، در مواردی، برای متصدی حمل‌ونقل معافیت‌هایی در نظر گرفته شده است. بررسی شیوه‌های دفاعی متصدی و شرایط استنادی آن‌ها علاوه بر فواید کاربردی، آثار علمی مهمی دربردارد از جمله این‌که نقش بسزایی در درک مبنای مسئولیّت حداکثر مراقبت مطرح در کنوانسیون مزبور دارد. موارد معافیّت مطرح محدود به قوه قاهره نمی‌باشد و حتّی به نحو قابل توجّهی مخاطرات ذاتی حمل‌ونقل زمینی مورد توجه قرار گرفته است. تمسک به برخی از موارد معافیّت مستلزم اثبات رابطه سببیّت بین موارد یاد شده با خسارت تحقق یافته است و در برخی موراد صرف اثبات وجود موارد معافیّت مربوط به مخاطرات ذاتی حمل‌ونقل جهت رفع مسئولیّت کافی است. مرور زمان نیز به‌عنوان یک مورد دفاعی در کنوانسیون پیش‌بینی شده است.